Önce şunu hatırlatayım, sakın ola bu bankı, öyle sıradan bir bank zannetmeyin. Çünkü rivayetlere göre bu bankın başında, yıllarca bank nöbeti tutulmuş, soğukta, sıcakta, yağmurda, çamurda binlerce asker, binlerce saat bu bankı beklemiş.

Askerlik yapmayan acemiler, yine ‘neden’ diyeceklerdir. Tahta bir bankın neden beklenildiğini, askerlerin bu bankı beklediklerini öğrenmek isteyeceklerdir. Oysa askerlik yapanlar askeriyede böyle soruların sorulmayacağını pekâlâ bilirler. Nitekim yıllarca bank nöbeti tutan askerlerde bunun nedenini bilmeden fakat nedenini sorma gafletine de düşmeden bu görevlerini ifa etmişlerdir.

Fakat yıllar sonra bir subay bunu merak eder. Çünkü askeriyede buna benzer nöbetler olsa da bu nöbetlerin bir manası var veya bir olayla ilgisi vardır. Bunu merak eden subay, bu sorusunu komutanına götürür. Fakat onlara bilmemektedir nedenini. Ayrıca komutan da merak etmiştir. Belki malumatı vardır düşüncesiyle bir önceki komutana sorulur. O da bilmez nedenini.

“-Ben oraya gittiğimde de bu nöbet vardı ve tabi ki devam etti” der. Sonra bir önceki, bir önceki, daha daha önceki komutanlara sorulur. En son konuştukları komutan, verdiği cevapla meseleyi aydınlatmıştır.

“-Benim zamanımda o bankı boyatmıştık. Boya kurumadan o banka oturulmasın diye bank nöbeti koymuştum. O bank nöbeti hala devam ediyor mu?”

Narlıdere’ye ne zaman gitsem veya büyük harflerle yazılmış “Atam izindeyiz” ifadesini okusam bu rivayet gelir aklıma.

Mehmet ALAGAŞ