Bir Hayatın Sönüşü: Kürtaj
5 Ekim: Bugün var olmaya başladım. Durumu henüz annemle babam bilmiyor. Bir elma çekirdeğinden daha küçüğüm ama benliğimi hissediyorum. Kız olacağım ve çiçekleri seveceğim.
19 Ekim: Biraz büyüdümse de herhangi bir hareket yapacak kudrette değilim. Annem beni kendi kanıyla besliyor.
23 Ekim: Ağzım teşekkül etmeye başladı. Düşünün bir yıl sonra rahatça gülebileceğim. Söyleyeceğim ilk kelimenin ‘anne’ olacağından eminim.
27 Ekim: Bugün ilk olarak kalbim atmağa başladı. Ben kalbimi sevgilerle dolduracağım.
12 Kasım: Parmaklarım çıkmaya başladı. O kadar küçük ki beni bile şaşırtıyor. Yine de hoşuma gidiyor.
20 Kasım: Bugün annem doktora gitti ve varlığımdan ilk defa haberdar oldu. Sevinmiyor musun anneciğim? Kısa bir süre sonra kollarında olcağım.
25 Kasım: Annemle babam kız olduğumdan habersizler. Belki de erkek bekliyorlardı. Onlara sürpriz yapacağım.
10 Aralık: Yüzüm tam olarak belirlendi. Keşke anneme benzesem.
13 Aralık: Artık çevreme bakabiliyorum ama etraf çok karanlık. Gene de mutluyum yaşıyorum. Kısa bir süre sonra gözlerim dünya ışığı görecek. Diğer çocukların oynamasını seyredeceğim.
24 Aralık: Anneciğim kalbinin sesini duyuyorum. Benimkini de sen hissedebiliyor musun?
Bazı kalpsiz annelerin bebeklerini istemediklerini biliyorum. Anne ben gelmek ve kollarında uyumak, yüzüne bakmak istiyorum.