Bomba

Bu kıssa bosna savaşının yapıldığı senelerde yazılmıştır.

Çocuk:

“-Aradığımız radyo istasyonlarından biri de bu, dedi. Türkçe konuşmalar açıkça fark ediliyor.

“-Bizi kurtarmaya gelecekler miymiş? Diye atıldı annesi. “Ne diyorlar söylesene.”

Delikanlı elindeki radyoya 3-5 dakika kulak verip:

“-Şu anda Sırplı bir şarkıcının pop konseri var” dedi. “Kız kardeşime tecavüz edip babamın boğazını kesen canavarlarda, onları öldürürken bu şarkıları söylemişlerdi.”

Kadın acıyla sararan yüzünü evladından gizlemeye çalışırken lafı ustalıkla değiştirip:

“-En kenarda bir istasyon daha çıkıyordu,” dedi. “Ona bak, bizim için mutlaka bir şey yapıyorlardır.

Delikanlı, bir çadıra sığınmadan önce defalarca bombalanan evlerinden her nasılsa sağlam çıkan radyolarındaki son Türk istasyonuna çevirdiğinde:

“-Evet, evet buldum!.. diye bağırdı.

“-Sesler çok parazitli geliyor ama, zannedersem on binlerce insan “Bosna Sırplara mezar olacak” diye bağırıyor.

Kadın:

“-Şükürler olsun” diye ağlamaya başladı.

“-O kahraman gençler silahsız bile gelseler, yavrularımızı kesilmekten kurtarırlar.

Delikanlı radyoyu kulağına yapıştırarak:

“-Galiba başımıza yağan bombaları da lanetliyorlar” diye devam etti.

“-Sürekli olarak ‘bomba, bomba’ diye bağırıp belki de Sırpların bombalanmasını istiyorlar.”

“-Radyoyu bana ver” diye atıldı kadın.

“-Yıllardır ancak rüyalarımda duyabildiğim o sesleri doya doya dinleyeceğim”

Radyo bir zamanlar kadının şefkatle bağrına bastığı kız evladı gibi kucaklanıp kulak değiştirdi ve on binlerce gencin aslanlar gibi kükreyerek haykırdığı sözler, onun acılarla kavrulmuş yüreğine ulaştı.

“Bu-ra-sı siz-le-re me-zar o-la-cak. Cim bom-bom, cim bom bom, cim bom bom…